Er is heel wat gebeurd de afgelopen maanden. Daardoor ben ik extra dankbaar voor de processen die ik afgelopen jaren heb mogen doorlopen. De gesprekken die ik heb gevoerd en de liefde die ik heb mogen ontvangen van dierbaren maar ook voor voorbijgangers. Het gaf me de veiligheid om steeds dieper naar mijn kern te gaan. Daar pluk ik nu de vruchten van.
Huh scheiden?
Nadat ik een app kreeg dat mijn man wilde scheiden, kwam ik terecht in een situatie die ik niet had zien aankomen. Net mijn eigen praktijkruimte. De uitdaging van opgroeiende en puberende kinderen. Het huishouden. Familie en vrienden. Ik beschouwde mijn relatie als stabiel.
Natuurlijk was er wat op aan te merken, we hebben jarenlang in de overlevingsmodus gezeten: 5 zwangerschappen, heftige ziekteprocessen van 3 kinderen en het overlijden van onze zoon. In onze 18 jaar samen hebben we al heel wat doorstaan. Maar dit had ik niet zien aankomen.
'Dit had ik niet zien aankomen'
De gevolgen zijn intens
Wat vertel je een kind dat op twee jarige leeftijd haar broertje is verloren en nu op haar zesde haar ouders uit elkaar gaan? Of wat te bedenken van mijn puberdochter die, vanaf dat ze nog geen 3 jaar is, zware ziekteprocessen heeft beleefd van haar zusjes en broertje. En nu de rust eindelijk een beetje is teruggekeerd en ze de ruimte voelt om haar eigen ik te ontdekken tijdens de pubertijd, staat ze opnieuw voor een onzekere en machteloze tijd door de scheiding van haar ouders. Mijn hart breekt.
Pijn van de kinderen door onzekerheid en verandering
Ik sta er nog steeds achter dat we de keuze hebben gemaakt om het als gezamenlijke beslissing te brengen zodat de kinderen geenszins het idee hebben dat zij iets aan de situatie kunnen en hoeven te veranderen. Maar het doet zo'n pijn als de kinderen zichtbaar moeite hebben met het feit dat hun ouders uit elkaar gaan en dat dat gepaard gaat met onzekerheid en steeds veranderende situaties.
'Wat als dit de bedoeling is?'
Wat als dit de bedoeling is?
Wat als dit gebeurt vóór mij? Wat als dit de bedoeling is? Na de eerste schrikreactie dat mijn man gewoon 18 jaar weggooit en teniet doet, voel ik dat ik verschuif naar 18 jaar en een punt. Ik voel dat het universum dit met een reden op mijn pad heeft gedropt. Vanaf dat moment omarm ik het feit dat ik ga scheiden en word ik nieuwsgierig wat het me zal brengen.
Ik krijg de briljante tip: 'blijf uit je hoofd'
Doorgaan in flow
Het voelt voor mij als een test. Hoe reageer ik op de machteloosheid die een scheiding met zich meebrengt? Ik krijg een briljante tip: blijf uit je hoofd. Op het moment dat ik de tip krijg, kan ik nog niet inschatten dat dit een redding gaat zijn in vele situaties.
Iedere keer als ik merk dat ik vanuit respons in mijn hoofd wil gaan of in angst schiet, stem ik af op mijn lijf, op mijn hart. Hiermee houd ik mijn frequentie hoog en ben ik minder vatbaar voor negativiteit en doemdenken. Het houd mij staande in deze wiebelige tijd. En heeft me zelfs alweer iets moois gebracht: mijn tweelingziel. Benieuwd hoe ik over vijf jaar terugkijk op deze periode.
'Het heeft me iets moois gebracht: mijn tweelingziel'
Wil je meer? Op mijn inspiratiepagina staan blogs, meditaties, tips en (test en ervaar) opdrachten.
Reactie plaatsen
Reacties